Chorobę alkoholową czyli zespół zależności alkoholowej, potocznie zwaną alkoholizmem trzeba koniecznie leczyć. Nie leczona prowadzi do destrukcji życia w każdym wymiarze (zdrowotnym, społecznym, rodzinnym, finansowym, zawodowym, osobistym, itd.), a ostatecznie do przedwczesnej śmierci.
Jest to choroba bardzo specyficzna i składa się na to wiele czynników:

- cierpi na nią bardzo wielu ludzi, więc do jej występowania przyzwyczajamy się i traktujemy jako oczywisty element naszego życia. Prawie każdy z nas ociera się o nią pośrednio lub bezpośrednio i dlatego aby minimalizować jej destrukcyjne objawy tworzymy swoisty system obronny,

- jest to choroba chroniczna (postępująca, rozwijająca się), nieuleczalna (można ją tylko trwale powstrzymać, zaleczyć), podstawowa (w związku z nią pojawiają się inne choroby i powikłania) i śmiertelna (nieleczona zawsze kończy się przedwczesnym zgonem),

- w chorobie alkoholowej niekontrolowane picie napojów alkoholowych jest tylko objawem, sama choroba ma dużo głębsze podłoże - mechanizmy. Objawu, czyli picia nie można trwale powstrzymać nie lecząc choroby,

- okresowe utrzymywanie abstynencji nie jest leczeniem, jest tylko warunkiem podjęcia leczenia,

- chorobę alkoholową tworzą psychologiczne mechanizmy uzależnienia, takie mechanizmy które powodują, że chory nie jest świadomy swojej choroby. Dlatego tak ciężko jest zmotywować alkoholika do podjęcia leczenia,
- skoro chory na zespół zależności alkoholowej nie jest świadomy swojej choroby nie podejmuje leczenia, lub je szybko przerywa i wraca do picia,
- aby skłonić uzależnionego do podjęcia leczenia próbujemy budować w nim motywację „wewnętrzną" czyli apelujemy do jego zdrowia, strat jakie ponosi przez picie, cierpienia jakiego przysparza sobie i bliskim, konsekwencji jakie mogą go spotkać, itp., jednak szybko zauważamy, że taka motywacja nie działa. Uzależniony słucha, przyznaje nam rację, nieraz podejmuje próbę abstynencji i za chwilę wraca do picia,

- skuteczna w przypadku uzależnienia jest motywacja „zewnętrzna" czyli „psucie komfortu picia" uzależnionemu poprzez konfrontowanie go z odpowiedzialnością za picie. Kreowanie mu takiej rzeczywistości w której nie uniknie konsekwencji swoich czynów (realne zagrożenie rozwodem, wyrzuceniem z pracy, zerwaniem znajomości, konsekwencjami prawnymi, jak najszerszym ujawnieniem tego co robi i jak się zachowuje). Taka motywacja może wymusić abstynencję i podjęcie leczenia dla uniknięcia przykrych konsekwencji,

- warto też pamiętać, że podjęcie leczenia nawet najlepszego to tylko 30% szans na trwałe zaleczenie, jednak trzeba próbować.

W Lubinie są setki ludzi, którzy z sukcesem leczą chorobę alkoholową - warto do nich dołączyć!

mgr Krzysztof Tkaczyk

krzytka@wp.pl

Napisz komentarz!