Uzależnienie, a zwłaszcza uzależnienie od alkoholu i innych narkotyków wymienia się jako jeden z ważniejszych problemów społecznych w naszym kraju.

I rzeczywiście badania pokazują, że po bezrobociu, alkoholizm, picie przez młodzież są wymieniane jako najważniejsze problemy społeczne. Za nimi pojawia się spadek stopy życiowej, sytuacja mieszkaniowa, przemoc w rodzinie, przestępczość i narkomania. Wszystkie wymienione problemy są bardzo dotkliwe i destrukcyjne. Jednak problem uzależnienia jest szczególny, bo dotyczy w zasadzie wszystkich ludzi, a w sposób patologiczny dużą część naszego społeczeństwa. Uzależnienie od substancji psychoaktywnych ma jeszcze tą cechę, że występuje z innymi problemami społecznymi i często je pogłębia.

Uzależnienie od kilkunastu lat jest już zaliczane do chorób, mówi się o chorobie uzależnienia od alkoholu, narkotyków, ale także o uzależnieniu od pracy, internetu, seksu, rzeczy, przedmiotów, zakupów, hazardu, itd. itd. Gdy głębiej się zastanowić nad tą chorobą okazuje się, że dotyczy ona wszystkich obszarów naszego życia tylko jej objawy, mechanizmy i skutki znacznie się od siebie różnią. Jest już oczywiste, że mechanizmy uzależnienia ma w sobie każdy człowiek, choć rozpoznajemy je dopiero, gdy pojawiają się przykre objawy. Dlatego też o uzależnieniu możemy mówić w co najmniej dwóch perspektywach: jako o ogólnym mechanizmie patologicznym, z którym na różne sposoby boryka się każdy z nas, lub uzależnieniu przy którym objawy są na tyle groźne, że pojmujemy je jako groźne, niebezpieczne i śmiertelne. Przy takim podejściu należałoby raczej mówić, że u alkoholika objawem uzależnienia jest picie napojów alkoholowych, u narkomana objawem jest zażywanie narkotyków, u uzależnionego od internetu objawem jest niszczące go przesiadywanie przed komputerem, u uzależnionego od hazardu objawem jest niekontrolowane granie ze wszystkimi konsekwencjami w gry hazardowe, itd.

Każde uzależnienie jest chorobą nieuleczalną, chroniczną i śmiertelną. Jej nieuleczalność polega na niemożności powrotu do kontrolowanych zachowań, które były objawem uzależnienia. Tą chorobę można jedynie powstrzymać lub trwale zaleczyć. Jej chroniczność polega na tym, że nie powstrzymywana pogłębia się i jej objawy są coraz bardziej destrukcyjne i niszczące dla chorego i jego otoczenia. Jej śmiertelność polega na przedwczesnych zgonach spowodowanych zniszczeniem organizmu lub na przypadkowych zgonach w wyniku różnego rodzaju wypadków. Jest to bardzo groźna choroba, ponieważ rokowania na trwałe zaleczenie sięgają zaledwie 30-40% przypadków.

Kiedy zauważamy sygnały ostrzegawcze u siebie lub osoby bliskiej nam mówiące o rozwoju uzależnienia powinniśmy zdecydowanie szukać pomocy u specjalistów. Stosowanie różnego rodzaju „domowych sposobów leczenia" nie sprawdza się i przeważnie pogłębia proces chorobowy. W przypadku uzależnienia zdecydowanie lepiej stosować metodę „dmuchania na zimne".

mgr Krzysztof Tkaczyk
krzytka@wp.pl

Napisz komentarz!