Dlaczego św. Barbara jest patronką górników i to na dodatek kobiecą. Według górniczych wierzeń kobieta pod ziemią przynosi pecha.

Legenda głosi, że tuż po tym, jak Barbara została ścięta przez ojca za to, że przeszła na chrześcijaństwo, raził go piorun.

Święta Barbara została patronką wszystkich narażonych na wybuchy pracowników oraz górników. Jest patronką dobrej śmierci i trudnej pracy, m.in. hutników, marynarzy, rybaków, żołnierzy, kamieniarzy, więźniów i wielu innych.

Według danych historycznych, patronka górników – Barbara była córką bogatego poganina Dioskura – zamieszkującego Bitynię w Azji Mniejszej. Barbara słynęła z niezwykłej urody i intelektu, dlatego ojciec posłał ją na nauki do Nikomedii, aby ta zdobyła odpowiednie wykształcenie. Właśnie tam piękna Barbara zetknęła się z chrześcijaństwem, przyjęła chrzest i… złożyła śluby czystości, co nie spodobało się ojcu, który od dawna snuł plany związane z zamążpójściem córki.

Kiedy Barbara stała się orędowniczką wiary chrześcijańskiej, Dioskur, bojąc się o swoją pozycję społeczną, zamknął córkę w wieży, doprowadził do jej procesu przed sądem i następnie osobiście wykonał wyrok, obcinając córce głowę. Egzekucji towarzyszyły cuda i dziwy – okrutnego ojca spotkała kara – zginął od uderzenia pioruna, natomiast Barbara zmarła w glorii i chwale.

Według zapisków historycznych – komunię przed egzekucją podał jej świetlisty anioł. Ze względu na to wydarzenie, Barbara została uznana za patronkę dobrej śmierci i przedstawiana jest z hostią w dłoni. Jej kult jest szczególnie silny tam, gdzie zagrożenie śmiercią jest duże – niemal w każdym górniczym domu figurka patronki zajmuje szczególne miejsce i jest otaczana czcią, można ją również spotkać w kościołach oraz w wielu kopalniach na Górnym Śląsku.

Dzień 4 grudnia jest tradycyjnym wielkim świętym górników nazywanym popularnie Barbórką.

Niegdyś Barbórkę – święto patronki górników, hutników i flisaków, hucznie obchodzono w szkołach i przedszkolach.

Od połowy XVIII w. tradycyjne święto „barbórki” obchodzone jest w kopalniach na ziemiach polskich w dniu św. Barbary (4 grudnia). Pierwsze obchody „barbórkowe” miały miejsce w okręgu wydobycia rud ołowiowo-srebrowych w Tarnowskich Górach.

Nieco później narodziła się tradycja świeckiej części obchodów, „cywilizująca” górnicze zwyczaje spędzania czasu przy kuflu piwa – napoju powszechnego i taniego, zastępującego nierzadko obfity posiłek.

Szczęść Boże całej braci górniczej!

Napisz komentarz!