Kultura Dostępna to projekt, dzięki któremu szerokie grono odbiorców może zapoznać się z polską sztuką filmową. Jednocześnie zniwelowana została jedna z głównych barier w dostępie do kina, jaką jest wysoka cena biletów.

Seanse odbywają się w każdy czwartek w godz. 13.00 oraz 18:00.

Bilety dla każdego w cenie 10 zł.

Spędź wiosenne wieczory w kinie podczas XII edycji Kultury Dostępnej:

7 marca – 7 uczuć

14 marca – 303. Bitwa o Anglię
21 marca – Twój Vincent
28 marca – Serce nie sługa
4 kwietnia – Eter
11 kwietnia – Atak paniki
18 kwietnia – Planeta singli 2

W najbliższy czwartek zapraszamy na 

7 UCZUĆ

w reżyserii Marka Koterskiego

Scenariusz

Marek Koterski

Obsada

Michał Koterski , Marcin Dorociński, Katarzyna Figura

Opis filmu

Adaś Miauczyński powraca do czasów swojego dzieciństwa, kiedy – jak większość z nas – miał spory problem z nazywaniem towarzyszących mu wtedy emocji. Aby poprawić jakość swego dorosłego już życia, postanawia powrócić do tamtego nie do końca – jak się okazuje – beztroskiego okresu, by nauczyć się przeżywania siedmiu podstawowych uczuć. Ta ekstremalnie nieprzewidywalna podróż do przeszłości obfituje w szereg przezabawnych, wręcz komicznych sytuacji, ale niesie za sobą również moc wzruszeń i refleksji.

Krytyk poleca, czyli recenzja Łukasza Maciejewskiego - filmoznawca, krytyk filmowy i teatralny. (foto: Marcin Oliva Soto)
Członek Europejskiej Akademii Filmowej, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych ("AICT") oraz Federacji Krytyków Filmowych ("Fipresci"). Dyrektor programowy festiwalu "Kino na Granicy" w Cieszynie. Wykładowca na Wydziale Aktorskim w Szkole Filmowej w Łodzi. Autor wielu książek ("Przygoda myśli", "Aktorki. Spotkania", "Wszystko jest lekko dziwne", "Flirtując z życiem"), stały współpracownik kilkunastu czasopism, ekspert Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, telewizji HBO, stały komentator "Tygodnika Kulturalnego" w TVP Kultura. Laureat wielu nagród i wyróżnień dziennikarskich: między innymi statuetki "Uskrzydlony", "Dziennikarskiej Weny" oraz "Złotej Róży" za "nową jakość w krytyce filmowej". W 2015 opublikował tom esejów "Aktorki. Portrety"

7 UCZUĆ

Nie wierzę, że oglądając ten film nie przypomnimy sobie własnej klasy. Szkoła podstawowa, szkoła średnia, szkoła życia. Bo w gruncie rzeczy zawsze jest podobnie. Lepiej, gorzej, ale podobnie. Moja podstawówka wyglądała prawie tak samo jak klasa w „7 uczuciach” Marka Koterskiego. Drewniane ławki, krzesełka, fikusy na oknach, mundurki, nielubiana nauczycielka strofująca nas za pomocą linijki i ekierki uderzającymi wprost na otwarte dłonie delikwenta.

Pomiędzy rejestracją szkolnego tła, rodziły się dziecięce fantazje, pierwsze afekty, albo odkrywanie filmowej pasji, która w moim przypadku przetrwała do dzisiaj. W nowym filmie Koterskiego jest to wszystko, ale także coś więcej. Socjologiczny bez mała zapis pokoleniowych frustracji.

To się bierze z domu, ze szkoły, z samego siebie. Przyjmowanie kilogramów słów, wyzwań, oczekiwań, przepuszczanie ich przez niedojrzałą jeszcze wrażliwość, a następnie wypluwanie z siebie w stylu cokolwiek nonszalanckim, niespokojnym, zagmatwanym. Po wyjściu z kokonu dzieciństwa nic nie jest już ani proste, ani stałe, a rzeczywistość, nawet wówczas kiedy wydaje się nam że nad nią panujemy, wymyka się spod kontroli.

„7 uczuć” jest tragikomiczną (tyle że tym razem racje stylu ułożone są po równo) opowieścią o wymykaniu się podstaw. O przyczynach fobii, natręctw, przerażeń. I o braku możliwości przeciwstawienia się im.

Jak zawsze u Koterskiego szkołę życia wypełnia aktorska superliga. Można odnieść wrażenie, że w „7 uczuciach” zagrali prawie wszyscy, od Marcina Dorocińskiego, poprzez Mają Ostaszewską, Gabrielę Muskałę, kończąc na Katarzynie Figurze czy na wspaniale poprowadzonej Soni Bohosiewicz.

Na mnie jednak podczas kolejnego już podejścia do filmu, szczególne wrażenie zrobiła rola Małgorzaty Bogdańskiej - Zosi Muszyńskiej. Bogdańska zagrała przenikliwie stan pomiędzy – dziewczęcością a kobiecością, zdrowym rozsądkiem a szaleństwem, i jeszcze w portrecie tej dziewczynki, tej kobiety jest nieutulona tęsknota za uczuciem, za „duszyczką” - animulą z poematu Tadeusza Różewicza – która cichutko sobie płacze. Płacze, bo tęskni. Płacze i tęskni za uczuciem. Za siedmioma uczuciami.

Napisz komentarz!