Po dworcu PKP dziś pozostały perony i płot. Ale ma piękną, sięgającą dwa wieki wstecz historię! 

Wypadałoby, więc w kilku słowach przedstawić jego historię…

Kleinbahnstrecke Kotzenau-Lüben(kolej z Lubina do Chocianowa) miała następujące przystanki: Kotzenau - Kąt - Groß Kotzenau (stacja Charlottenthal) - Seebnitz - Braunau - Niedergläsersdorf - Obergläsersdorf - Mittel-Oberau - Ober-Oberau - Lüben[/caption]

Budowę Dworca Kolejowego w Lubinie rozpoczęto w roku 1867, a już w 1869 nastąpiło uroczyste otwarcie. Lubin potrzebował nowoczesnego dworca, ponieważ wtedy w mieście prężnie rozwijało się wiele gałęzi przemysłu. Działała duża cukrownia, mleczarnia, tartak, wiele innych małych zakładów, a miasto posiadało wielkie koszary szwoleżerów. Budowa dworca była, więc nieodzowna.

Stacja Lüben, widziana z boku miasta. Zbudowany w 1869 roku.[/caption]

Dworzec wybudowano na minimalnym podwyższeniu, sztucznie usypanym wzmocnieniu z tłucznia, aby umocnić teren pod tak duży budynek. A związane to było z tym, że teren, na którym miał stanąć dworzec był lekko podmokły. Technologia był klasyczna jak na środek XIX wieku i miejsce, w jakim dworzec powstawał. Dworzec wybudowano piękny, piętrowy z czerwonej cegły, z dużymi oknami, wygodnym wejściem (podwójne drzwi), oraz lekko spadzistym dachem( tutaj zaoszczędzono na materiałach- kładąc zamiast dachówki, blaszany dach na lekkiej drewnianej konstrukcji). W dworcu znajdowała się duża przestronna poczekalnia, kasy. Wyjście na perony było zadaszone – lekka drewniana konstrukcja z daszkiem z blachy. Wokół dworca posadzono krzewy pnące, oraz powieszono wiele doniczek z kwiatami. Plac przed dworcem wybrukowano, aby ułatwić dojazd dla dorożek ( nie było jeszcze automobili), a na szczycie budynku powieszono zegar. Na piętrze również dla wygody pasażerów umiejscowiono Restaurację.

Po prawej stronie znajduje się hotel Prinz Wilhelm. Widoki od strony kolejowej.[/caption]

Pierwszy remont dworca, peronów, oraz przyległego placu wykonano ok. 1909 roku. Podwyższono wtedy perony, dobudowano budkę dróżnika, a przed dworcem na potężnie wyglądającym słupie zainstalowano potrójną lampę – oświetlającą cały teren. Hucznie otwarto Restaurację II klasy Oskara Raupacha- działała, aż do końca wojny.

Kolejny remont przeprowadzono ok. 1960 roku. Dworzec otynkowano, zmieniono wygląd okien na prostokątne, spłaszczono kształt dachu, dodano neon: „Lubin Górniczy”, w bryłę budynku w nowym miejscu wbudowano elektroniczny, komunistyczny zegar. Całkowicie zmieniono kształt wnętrza- w stylu wczesnego socjalizmu.

http://www.lueben-damals.de/kleinbahn.html
http://lubin-nasza-przyszloscia.pl

Autor:Marcin Owczarek (2011r.)

Stacja Lüben około 1910 r. Jedyna znana mapa wydawnictwa Friedrich Kirchner, Papier- & Buchhandlung Lüben.[/caption][caption id="attachment_22882" align="alignnone" width="800"] 1941 Widok z dolnej stacji Bahnhofstraße na dworzec. Elektryczne latarnie zastąpiły lampy gazowe.[/caption]

Dzięki Wolfgangowi Wersichowi na zdjęcie oddziału żołnierzy na dworcu kolejowym w Lüben. Niestety bez dodatkowych informacji. Niemniej jednak wpisany został pismo polowe z 8 października 1943 r. Z Günter Stegmann (urodzony w 1923 r. W Berlinie, 1943 r. Do Fliegerausbildung w Lüben).[/caption]

Czytajcie także:

http://magazyn.elubin.pl/linia-kolejowa-nr-319-lubin-gorniczy-chocianow/

Napisz komentarz!