Wieś położona około 3 km na północ od Rudnej. Dawne nazwy miejscowości to m.in.: Gwizdanovo – 1265, Gwizdawon – 1289, Gwyzdanow – 1297, Gwizdanow – 1295, Gvisdanow – 1318, Weisdna – 1580, Queisen – 1687, Queißen – od 1830 do 1945 roku.

Miejscowość pojawiła się w dokumentach po raz pierwszy w 1289 roku, kiedy to należała do biskupów wrocławskich. Zresztą miejscowa posiadłość kościelna wraz z niewielkim majątkiem ziemskim należała do biskupów wrocławskich aż do czasu sekularyzacji (kasaty) dóbr kościelnych i zakonnych przez rząd pruski w roku 1810.

Warto w tym miejscu przypomnieć, iż podobny los spotkał prawie wszystkie kościoły i klasztory na terenie państwa pruskiego. Posunięcie takie miało umożliwić rządowi pruskiemu zebranie iście horrendalnej na owe czasy sumy ok. 140 milionów franków, której zażądał Napoleon Bonaparte jako wojennej kontrybucji.

Jedynym zachowanym zabytkiem w Gwizdanowie jest kościół pw. św. Urszuli.

Po raz pierwszy kościół pw. św. Urszuli wzmiankowany był we wspomnianym już dokumencie biskupa wrocławskiego Tomasza, wystawionym w roku 1289. W obecnym kształcie kościół, na wcześniejszym założeniu zbudowano w latach 1871 – 1872. Do zakończenia II wojny światowej świątynia była zarządzana przez ewangelików. W latach 1945 – 1960 kościół, jako filialny podlegał parafii w Rudnej. Dopiero w 1960 roku arcybiskup Bolesław Kominek erygował (powołał do życia) nową parafię w Gwizdanowie.

Obecnie świątynia jest budowlą zorientowaną, jednonawową, murowana z kamienia i cegły, wzniesioną na rzucie prostokąta z wyodrębnionym prezbiterium. Na osi fasady zachodniej znajduje się kwadratowa, masywna i przysadzista wieża, której górna partia wykonana jest z drewna. Zwieńcza ją wysoki, ostrosłupowy dach kryty blachą. Otwory okienne i drzwiowe są o wykroju pełnym lub odcinkowym. Od strony południowej do korpusu świątyni dobudowana jest niewielka, prostokątna kruchta z okrągłymi okienkami.

Cała świątynia przykryta jest wysokimi dachami dwuspadowymi. Na terenie wokół kościoła znajduje się przykościelny cmentarz otoczony zabytkowym, kamiennym murem, na którym, oprócz mogił katolickich znajdują się także mogiły prawosławne.

Tekst i rys. Henryk Rusewicz

Napisz komentarz!