Pracownicy Młodzieżowego Domu Kultury (w likwidacji) w swoim liście pożegnalnym wyrażają nadzieję, że 50-letnia edukacyjna działalność placówki nie zostanie zapomniana i pozostanie w pamięci i sercu jej wychowanków i przyjaciół.

https://mdk-lubin.pl/

Pamięć indywidualną o MDK-u (bez względu na naturalny proces zapominania) zachowa zapewne każdy uczestnik zajęć, ich opiekunowie, rodzice, nauczyciele i pozostali pracownicy. Nie ma natomiast pewności czy i na ile ta placówka pozostanie w zbiorowej pamięci całej naszej społeczności lokalnej.

W literaturze przedmiotu podkreśla się, że czynnikiem łączącym różne rodzaje pamięci jest ich tożsamościotwórczy charakter. Pamięć, i ta jednostkowa, i ta zbiorowa, to jeden z filarów tożsamości, jest ona jej tworzywem i zakorzenia w społeczeństwie, daje oparcie oraz czyni częścią historii. Na drugim biegunie wobec pamięci zbiorowej lokuje się niepamięć - społecznie znacząca luka w pamięci zbiorowej, dotycząca postaci i faktów o istotnym znaczeniu dla zbiorowości.

Szaremu mieszkańcowi miasta pozostaje jedynie nadzieja, że przy likwidacji MDK nie stanie się coś podobnego, co w przeszłości stało się z Defilem, Klubem Żuraw czy Teatrem Świerszcz.

Dzięki „operatywności” naszej władzy samorządowej wyszło tak, że sprzedano teren i obiekty Defilu w prywatne ręce. Dawny blask odzyskał tylko pałacyk zlokalizowany na jego terenie, w miejscu fabryki powstał bazar o wdzięcznej nazwie „Defil”, a prywatne, jedyne w Polsce i na świecie, Muzeum Gitar Dolnośląskiej Fabryki Instrumentów Lutniczych DEFIL Waldemara Kuleczki znalazło swoje przyjazne miejsce w Warszawie - ideą i sensem Muzeum jest ocalenie tych gitar, na których wychowały się setki tysięcy polskich gitarzystów oraz edukacja historyczna.

Czas pokazuje też, że generalnie mieszkańcy Lubina nie kultywują wieloletniej działalności fabryki, a o historii Defilu i gitar tam produkowanych, zdaje się, że lepiej będą pamiętać mieszkańcy innych miast albo zagranica. Dla młodego pokolenia lubinian słowo „defil” jest całkiem obce. Jeśli się z czymś kojarzy to właśnie z bazarem, który powstał na terenie byłej fabryki i na którym trudno się doszukać śladów po tej kultowej fabryce.

„Teatr Lalki i Aktora Świerszcz zniszczono całkowicie wywożąc lalki, elementy scenografii, kroniki, teksty etc. na śmietnik. Na przyczepach traktorowych wywożono, które ładowała fadroma.” (T.S. - „Nuda nie jest zaszczytem”)

„Zamiana obiektu Żurawia w jakiś tam bank. Wyrzucenie na śmietnik lalek i pamiątek Teatru Świerszcz. O zakupionych i prezentowanych wcześniej tekstach sztuk nie wspomnę nawet. Przecież to dla władców lokalnych żadna wartość.” (T.S. - „Prawdziwki prawdziwe”)

„Tak jak po likwidacji Żurawia z teatrem Świerszcz. Dzisiejsza młodzież lubińska nawet nie wie, że coś takiego było w mieście, że teatr tworzył przedstawienia, że wśród tubylców rozchodziła się legenda Żurawia.”(T.S. - „Kompleks karła czy kurdupla”).

Na terenie po Defilu nie znalazło się miejsce na zorganizowanie chociaż skromnego kącika pamięci o fabryce, w pomieszczeniach po Żurawiu powstał najpierw bank, a potem jeszcze coś… W miejscu po MDK zlokalizowane zostało CDT i w związku z tym można być dobrej myśli, że nie wjadą tam pojazdy fadromy, a sprzęt i wyposażenie placówki, w dużej części sfinansowane z funduszy Rady Rodziców, nie wyląduje gdzieś tam i słuch o nich zaginie, albo na śmietniku...

Można być dobrej myśli, że MDK kiedyś znajdzie skromny stały „kącik” w lubińskim Muzeum Historycznym, w ramach chociażby wystawy stałej „Kultura w Lubinie” i na dłużej pozostanie w zbiorowej pamięci lubińskiej społeczności.

Andrzej Ossowski

Napisz komentarz!

~AO

#44118 | 21.06.21 13:47:22

Warto dodać, że przez 50 lat lubiński Młodzieżowy Dom Kultury, oprócz załogi pracowniczej, miał też grono dyrektorów/kapitanów, którzy w nie mniejszym stopniu zasługują na zbiorową pamięć lokalnej społeczności. Były to osoby nietuzinkowe (Stanisław Tokarczuk &#8211; pierwszy dyrektor, Jadwiga Kryglewska, Tadeusz Stojek, Danuta Chalimoniuk, Waldemar Dolecki &#8211; ostatni dyrektor), pod wodzą których lubińska placówka przez pół wieku udanie uzupełniała zajęcia szkolne - wzorowo wypełniała nałożone na nią zadania w dziedzinie edukacji i wychowania.<br /> <br /> 2. Warto też pamiętać i to, że z MDK-u wywodzi się sama Pani dyrektor Centrum Działań Twórczych Pani Anna Wiśniewska oraz na dziś znacząca część załogi tej nowej instytucji kultury (Panie: Elżbieta Kochan, Anna Pechytiak, Lidia Głodowska, Anna Piwowarczyk a także Pan Konstantin Kushchenko).