Podczas krótkiej wizyty Lech Kaczyński przyjął hołdy Solidarności i wsparł związek szykujący się do boju z rządem.

Prezydent Lech Kaczyński wpadł do Legnicy jak po ogień. Wyraźnie spieszyło mu się do Warszawy: uciszał ręką oklaski, których nie szczędzili mu rozentuzjazmowani działacze Solidarności. Zjadł obiad z biskupem Stefanem Cichym, wręczył odznaczenia, odpowiedział na trzy pytania z sali i odjechał.

Ze względu na ciężką chorobę matki Lecha Kaczyńskiego, program piątkowej wizyty głowy państwa w Zagłębiu Miedziowym w ostatniej chwili znacznie okrojono.
Najpierw wypadła z niego konferencja prasowa, potem godzinny pobyt w Jaworze - rodzinnym mieście posłanki PiS Elżbiety Witek - oraz spotkanie z legniczanami pod pomnikiem Jana Pawła II. Kilkadziesiąt osób, które nie wiedziały o zmianach, czekały na prezydenta w cieniu papieskiego monumentu. Inni przyszli pod kurię, ale Lech Kaczyński do nich nie podszedł: szybko zniknął w strzeżonym jak twierdza budynku.

Aby posłuchać prezydenta w Akademii Rycerskiej, trzeba było pozwolić antyterrorystom na przeszukanie torby i prześwietlenie kieszeni wykrywaczem metalu.
Bomby nikt nie wniósł, ale na sali - wśród kilkuset działaczy Solidarności - byli słynni bombiarze, bohaterowie antykomunistycznego pod- ziemia, którzy w stanie wojennym odważyli się podłożyć ładunki wybuchowe w domu ormowca i na stacji benzynowej.

Uważali, że w sytuacji kiedy milicja strzela do ludzi, na przemoc, trzeba odpowiedzieć przemocą.
Skazano ich za terroryzm i osadzono w więzieniach. Sądy wolnej Polski anulują tamte wyroki.
Prezydent Lech Kaczyński z podziwem mówił o odwadze trzech zrehabilitowanych już bombiarzy: Zbigniewa Korczowskiego, Mirosława Młodeckiego i Zygmunta Burchardta. Odznaczył ich Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Podkreślił, że ryzykowali życiem: - Dekret o wprowadzeniu stanu wojennego przewidywał przecież oprócz więzienia także karę śmierci - przypomniał.

Piotr Kanikowski

Napisz komentarz!