Ochrona środowiska wokół głogowskiej huty, szczególnie powietrza i wody, przyniosła efekty, ale problem skażeń nie został rozwiązany. - Pozostał, choć w zmienionej formie- twierdzi prof. Jerzy Monkiewicz z Katedry Genetyki i Ogólnej Hodowli Zwierząt Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Mimo znacznego ograniczenia emisji gazów i pyłów, przyroda w rejonie tego zakładu nie wróciła do normy z okresu przed istnieniem huty. A to ma wpływ na żyjące na tym terenie zwierzęta.

Prof. Monkiewicz przekonuje, że metale ciężkie, emitowane wcześniej masowo do atmosfery i roznoszone przez wiatr, pył czy kurz, zalegają w ziemi uprawianej przez rolników. I zostaną tam jeszcze przez kolejne 100-150, a może nawet 300 lat.
- Bydło, które jest utrzymywane w najbliższym rejonie huty, zostało zabezpieczone przed wchłanianiem metali ciężkich z roślin - dodaje naukowiec.
Profesor na zlecenie dyrekcji zakładu badał stan zdrowia bydła, ich mięsa i mleka, a potem wraz z zespołem opracował specjalny preparat ochron-ny. Pozostaje jednak pytanie, czy zwierzęta hodowane w nieco dalszej odległości od huty też są zabezpieczone i nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi. Chodzi o preparat Monk, który ogranicza oddziaływanie i kumulację w organizmie zwierząt metali ciężkich, szczególnie z paszy pochodzącej z okolicznych terenów. Za jego zakup i dostawę płaci huta.

- Preparat otrzymują hodowcy bydła utrzymywanego w promieniu 6-8 kilometrów wokół zakładu - dodaje Monika Kowalska, rzecznik KGHM Polska Miedź SA.
Ci, którzy mają zwierzęta dalej, muszą wierzyć, że ich ziemia nie jest skażona albo, profilaktycznie, samemu kupić i podawać im preparat.

Polska Miedź musi sporo inwestować w ochronę środowiska. Pieniądze idą głównie na unowocześnianie technologii w Hucie Miedzi Głogów, modernizację fabryk kwasu siarkowego oraz rozbudowę składowiska "Żelazny Most", a także na nowe sposoby zagospodarowania odpadów poflotacyjnych.

Urszula Romaniuk, fot. panoramio.com

Napisz komentarz!