Dokładnie trzy lata temu, 14 sierpnia 2017 roku pierwsi żołnierze WOT założyli na głowy oliwkowe berety, które stały się jednym z najbardziej charakterystycznych wyróżników formacji. Poniżej kilka słów na temat symboliki tego wojskowego nakrycia głowy Terytorialsów.

Żołnierze Wojsk Obrony Terytorialnej, tak jak żołnierze każdego innego rodzaju sił zbrojnych posiadają swoje charakterystyczne wyróżniki – symbole, które jednoznacznie wskazują na przynależność, dają świadectwo tradycji, pozwalają identyfikować się z określonymi wartościami. Jednym z takich symboli jest ich oliwkowy beret. Nie bez znaczenia pozostaje nie tylko jego kolor, ale również kształt i sposób ułożenia.

Beret to dla każdego żołnierza jeden z głównych wyróżników, identyfikatorów, które wiążą go z daną formacją. Stanowi on powód do dumy, daje wyraz przynależności, braterstwa oraz wspólnoty.

Tradycja noszenia beretów w Wojsku Polskim sięga 1919 roku i związana jest z żołnierzami „Błękitnej Armii” gen. Józefa Hallera, a dokładniej 1 pułku czołgów, którzy to jako pierwsi w historii polskiej armii nosili berety. Miały one kolor czarny i przeznaczone były dla kierowców pojazdów mechanicznych podczas jazdy, a także podczas pracy przy sprzęcie i  obrębie koszar (czołgiści do dziś noszą berety w tym kolorze). Oficjalnie do użytku beret został wprowadzony Decyzją Ministra Spraw Wojskowych w 1937 roku,  zaś powszechnym elementem umundurowania w Wojsku Polskim stał się dopiero po 1990 r. Obecnie obowiązuje kilka kolorów beretów, wyróżniających poszczególne rodzaje wojsk.

Najmłodszym beretem w Wojsku Polskim jest oliwkowy – przypisany do Wojsk Obrony Terytorialnej. Jego kolor wraz ze sposobem noszenia został oficjalnie wprowadzony Rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dn. 15 grudnia 2018 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzajów, zestawów i wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką.

Oliwkowy kolor beretów Terytorialsów jest symbolem pokoju i obfitości, a także nieśmiertelności i zwycięstwa. Wsparcie udzielane przez żołnierzy ma zapewniać pokój i obfitość, obrona zaś zwycięstwo i nieśmiertelność. Berety koloru zbliżonego do oliwkowego towarzyszyły podczas wojny żołnierzom Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Używali ich również żołnierze Armii Krajowej oraz Powstańcy Warszawscy. Znajdowały się one w wielu zasobnikach zrzucanych do kraju (razem z bronią, amunicją oraz lekarstwami).

Beret żołnierzy Wojsk Obrony Terytorialnej jest beretem tłoczonym z Orłem WP wz. 1992,  projektu Andrzeja Heidricha z umieszczonym na tarczy amazonek znakiem Polski Walczącej – „Kotwicy”. Powinien on być lekko przechylony na prawe ucho w taki sposób, aby znak orła wojskowego znajdował się nad lewą brwią. Prawa krawędź beretu powinna być opuszczona w dół nieco ku tyłowi tak, aby opadała na ucho. Kształt i sposób noszenia beretu jest hołdem dla pierwszych dowódców z wojsk specjalnych i instruktorów. Na berecie należącym do żołnierzy Formacji znajduje się wyłącznie orzeł WOT, nie ma na nim natomiast innych odznak ani stopnia. Jest to symbol równości i pokory Terytorialsów.

Napisz komentarz!