Wąskie gorsety, pantalony, suknie wieczorowe i stroje tylko dla domowników, wachlarze, kunsztowne karnety i flakoniki na sole trzeźwiące można podziwiać na nowej wystawie w Muzeum Miedzi.
Wśród eksponatów jest najgorsze z kobiecych narzędzi tortur - gorset fiszbinowy. Unikat, bo jak to bywa z bielizną, zachował się bardzo mało egzemplarzy tego wynalazku.

Kolekcja prezentuje jeden z najdynamiczniej rozwijających się okresów w modzie. Są więc suknie panien, prawie bez biżuterii, i bogate, niemal barokowe kreacje mężatek, które wówczas były żywymi reklamami majętności mężów. Zakładanie sukni trwało nawet półtorej godziny, miały średnicę do trzech metrów. Jest bogata kolekcja protoplastów dzisiejszych SMS-ów, czyli wachlarze, którymi kobiety wysyłały mężczyznom sygnały. Są też stroje "na chłopczycę", które podbiły modę po I wojnie światowej - suknie, w których na długo przed manifestem Catherine Denevue staniki okazały się zbędne.

Wystawa "W dążeniu do piękna i doskonałości. O kobietach i ich upodobaniach" trafiła do Legnicy z muzeum Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie, ale aż 15 muzeów udostępniło swoje zbiory, by kompleksowo przedstawić kobiecą modę z XIX i początków XX wieku. Właśnie stroje to do dziś pięta achillesowa polskiego muzealnictwa. Ekspozycję wzbogaciły nawet zbiory prywatne, w tym kompletny strój ślubny z 1939 roku Heleny Klukiewicz dostarczony przez jej córkę - legniczankę.
- Takie kolekcje są bardzo trudne w przechowywaniu - przyznaje Andrzej Niedzielenko, dyrektor Muzeum Miedzi w Legnicy.

Tomasz Woźniak

Napisz komentarz!